Bibliogr. s. 217-225.

Zawiera: Pedagogika resocjalizacyjna na tle pedagogiki i pedagogiki specjalnej (Pedagogika jako dziedzina naukowa, Pedagogika specjalna jako wyodrębniony dział pedagogiki, Pedagogika resocjalizacyjna jako pedagogika specjalna - szczegółowa) ; Problemy pedagogiki resocjalizacyjnej (Przedmiot i cele pedagogiki resocjalizacyjnej, Przedmiot i cele pedagogiki penitencjarnej, Założenia teoretyczne i prakseologiczne dla wychowania resocjalizującego, Preferencje ważniejszych założeń teoretycznych, Założenia dotyczące koncepcji człowieka i teorii wychowania, Problematyka założeń dotyczących wybranych teorii psychologicznych) ; Patologia społeczna i indywidualna jako przedmiot zainteresowania pedagogiki resocjalizacyjnej (Pojęcie "patologii społecznej" i "społecznych zjawisk patologicznych", Kryteria wyróżniające przedmiot i zakres patologii społecznej, Zjawiskowe formy patologii społecznej i indywidualnej, Zachowania paraprzestępcze a zachowania przestępcze, Narkomania jako zjawiskowa forma patologii społecznej, Definicja narkomanii, Krótki rys historyczny, przegląd podstawowych narkotyków, psychospołeczne uwarunkowania uzależnień, profilaktyka i resocjalizacja w obszarze narkomanii, Problematyka alkoholizmu, Prostytucja jako zjawiskowa forma patologii społecznej, Samobójstwo, Patologiczne właściwości środowiska rodzinnego) ; Wybrane problemy kryminologiczne i kary jako przedmiot zainteresowania pedagogiki resocjalizacyjnej ; Środki probacyjne w resocjalizacji ; Etiologia kryminalna - przedmiot zainteresowania pedagogiki resocjalizacyjnej ; Determinanty zjawisk przestępczych w koncepcji syndromu przestępczości (Pojęcie ogólnego syndromu przestępczości, Zmiany w sferze społeczno-ekonomicznej, a przestępczość, Kryminogenny charakter czynników biopsychicznych, Kryminogenność czynników demoralizujących w środowisku społecznym, Czynniki kryminogenne na tle zaspokajania potrzeb, kryminogenność zmiennych niezależnych kształtujących aspołeczne postawy, wpływ wartości na zachowania przestępcze) ; Przeciwdziałania sytuacjom kryminogennym i zachowaniom dewiacyjnym (Płaszczyzny profilaktyki przestępczej i innych patologii społecznych, stopień zagrożenia jako kryterium doboru oddziaływań profilaktycznych, wstępne oceny skuteczności programów profilaktycznych, wybrane metody diagnozowania niedostosowania społecznego dla potrzeb profilaktyki i resocjalizacji, obserwacja jako metoda diagnozowania niedostosowania społecznego, Arkusz diagnostyczny D. H. Stotta jako metoda diagnozowania "ostrości" i "rodzajów" niedostosowania społecznego, Technika dwóch wersji "6 pytań" w diagnozie rozmiarów niedostosowania społecznego).