Książka ks. Grzegorza Godawy zatytułowana "Funkcjonowanie rodziny dziecka objętego domową opieką hospicyjną. Studium tanatopedagogiczne" jest dziełem szczególnym. Ocena ta wynika z tego, że łączy ona w sobie, w niezwykle udany sposób, dwie narracje. Pierwsza prowadzona językiem psychologii i pedagogiki, a więc w sposób naukowy, druga językiem przepełnionym wrażliwością na bezmiar ludzkiego nieszczęścia, gdy pojawia się w rodzinie nieuleczalna choroba, która dotyka dziecko. Lektura książki pozwala zorientować się, że nie jest to dziełem przypadku, Autor bowiem jest nie tylko pedagogiem-badaczem, ale i osobą zaangażowaną w opiekę hospicyjną najbardziej bezbronnych istot - dzieci oraz we wspieranie dorosłych członków ich rodzin. I właśnie funkcjonowanie rodziny - jak pisze Autor - "nieuleczalnie chorego dziecka objętego opieką domowego hospicjum stało się fundamentalnym obszarem poszukiwań empirycznych podjętych w zrealizowanym projekcie badawczym. Spośród funkcji pełnionych przez rodzinę zostały wybrane dwie, które mają szczególne znaczenie pedagogiczne: funkcja opiekuńcza i wychowawcza. Rozwój i dojrzewanie człowieka są ściśle związane z opieką i wychowaniem, a realizacja tych funkcji w rodzinie nieuleczalnie chorego dziecka ma wymiar tanatopedagogiczny". Należy też zgodzić się z Autorem, "że proces opieki i wychowania w warunkach domowej opieki hospicyjnej znacznie różni się od wychowania dziecka przebywającego w szpitalu bądź w domu, ale niekorzystającego ze wsparcia hospicjum. Dlatego potrzebne są badania, które choć w części wyjaśnią omawiane zagadnienie. Ich rolą jest nie tylko diagnoza sytuacji, ale również pomoc". I to przesłanie jest konsekwentnie realizowane na stronach prezentowanej tu monografii.Warto w tym miejscu zapoznać się chociaż z fragmentami recenzji wydawniczych, które stanowią najlepszą rekomendację zachęcającą do lektury książki:To niełatwa, bo angażująca egzystencjalnie, ale zarazem w pewnym sensie fascynująca lektura. Autor wykorzystał obszerną literaturę, głównie psychologiczno-pedagogiczną, a także na podstawie obszernych i zarazem pomysłowych badań opisał świat doznań rodzin dzieci objętych domową opieką hospicyjną. Studium ks. dra G. Godawy stanowi istotne osiągnięcie badawcze w tanatopedagogice, zatem zdecydowanie popieram jak najszybsze opublikowanie recenzowanej książki. Niewątpliwie znajdzie ona wielu czytelników. Ze względu na bogatą, interdyscyplinarną część teoretyczną będą z niej korzystali naukowcy rozmaitych dyscyplin humanistycznych, głównie pedagogowie i psychologowie. Zaś część empiryczna - stanowiąca głównie świadectwo dramatu terminalnej choroby dziecka, jak i opis rozmowy Autora z rodzicami takich dzieci - jest cennym przykładem niełatwej przecież drogi do poznania szczególnego doświadczenia przemijania.ks. prof. dr hab. Józef MakselonGodne uwagi jest przede wszystkim to, że Autor podjął zagadnienie tanatopedagogiki, dyscypliny nabierającej wagi w naukach pedagogicznych. Dał rozwiniętą analizę podstaw teoretycznych, metodologicznych i praktycznych tanatopedagogiki, a wiązanie teorii z praktyką jest pożądanym kierunkiem działań w pedagogice. Autor zilustrował analizę stosowania praktycznego podstaw tanatopedagogicznych w praktyce, poddając badaniom empirycznym i analizie wyników tych badań problematykę funkcjonowania rodziny dziecka objętego domową opieką hospicyjną. Przeprowadził niełatwe badania autorskie - nie ograniczając się do wyników badań innych autorów. Zastosował metody obserwacji uczestniczącej oraz wywiadu swobodnego, pogłębionego, co było dobrym rozwiązaniem badawczym. prof. dr hab. Stanisław Palka